Alternatif Yeni Yıl Kutlaması

Bir yılın daha son günü..
Acaba 2000 yılında kaç yaşında olacağım diye hesaplar yaptığım gün, dün gibi aklımda. Sonra ortaokuldaki ingilizce öğretmenimin, "siz şimdi dalga geçin bakalım, yıllar geçip yaşlandığınızda çok ah vah edeceksiniz ama iş işten geçmiş olacak" deyişi. Mutsuz bir kadındı ve sebebi dünyaydı, herşeydi, bizdik.

Yorgan Krizi

Hem de ne kriz.

Kış başladığından beri her gece aynı gerginlik. Örteceksin, örtmem, örtülecek, hayııııyyy... 

Ben örtüyorum o açıyor; bazen suyuma gidiyor, ben yanından ayrılana kadar idare ediyor durumu; hemen ardımdan açıyor. 

Suyuna gidiyorum örtmüyormuş gibi yapıyorum uyur uyumaz örtüyorum, hemen ardımdan uykusunda bile olsa açıyor. 

Bir de ertesi gün reddediyor yaşanan herşeyi, "hayıy anne ben yorgan seviyoyum örterim ki ben"

Kek tarifli akşam hoşbeşi

Mevsimlerden hastalık. Allah beterinden saklasın orta kulak iltihabının tekrarlama riskini bildiğimden ufacık öksürük burun akıntısını bile dikkate alır oldum. Kreşe başlar başlamaz hastalık mevsimine de eyvallah diyeceğimizi biliyordum ama hiç mi durmaz bir burun hiç mi bitmez bir öksürük yahu. Tam geçiyor, bir iki gün içinde yenisi başlıyor. 4 Aralık' ta kontrole gitmiş ve şükür ki daha fazla ilaç kullanmamıza gerek olmadığını öğrenip kulaklar ve ciğerler temiz dönmüştük evimize.

Bir hastalığın(?) öğrettikleri

Korku filmi değil, gerilim filmi de.

Hayatımız, geleceğimiz, herşeyimiz çocuklarımız.

Yapılmaya çalışılanı anlamak güç değil, kabullenmek ve görmezden gelmek; bunları bilip geceleri uyuyabilmek zor olan. İktidarın ve zihniyetinin bu noktaya gelmesinde eğitimin ve sistemli çalışmanın hakkını yememek lazım ama laik bir ülkede laik düşüncenin bu kadar ötekileştirilmesini ifade edecek kelime bulmakta zorlanıyorum. Eğitim şurasında konuşulan konuları düşündükçe gözümün önünde yine ve yine Persepolis canlanıyor. Yok artık diyemiyorum çünkü var artık. Bugüne kadar yok artık bu kadarı olmaz dediğimiz bir çok şey nasıl olduysa öyle var işte. Ama korkunun da ecele faydası yok.