Sosyalleşesim mi var, yoksa bu nedir?

Çok anlatasım var bugün ama işte tam da bu nedenle yazılmaması hatta ölümüne susulması gereken bir gün kanımca... Anlatacaklarımdan korkarım :)

Çok konuşup hiç bir şey anlatmasam siz de sanki yaşamın sırrını vermişim, çoook önemli bir gizem paylaşmışım gibi davransanız olur mu? 

Sırf bu cümle bile kimliğimin kuytuda kalmış köşelerine tuttu işte projektörü değil mi... Düşünün ki bu yazı uzarsa ne olur benim itina ile kurduğum, besleyip büyüttüğüm sağlıklı blogger imajım?!? 

Gevezelik edesim var ama konum yok :) İşten bile değil yani saçmalamak... 

İşte ben bu psikoloji içindeyken kapı çaldı, kimse de çalmaz ki kapıyı bu saatte ya yanlıştır ya tedaş ya asat dedim açtım a-a kargo. Kimden ki dedim, yoktu çünkü beklediğim... 

İşte bu noktada bir tespit daha yapmak isterim: Demek ki ben uzun zamandır sosyalleşmemişim (mailleştiğim sevgili arkadaşlarımı tenzih ederim bu noktada onlar da olmasa ne ederdim bilmem) Lara ile agu-lar bugu-lar derken sohbet etmeyi mi özlemişim acaba akranlarımla?  Bebekli olunca insan ya bebekle konuşuyor ya da bebekten konuşuyor ki bebeksiz arkadaşlarını çok sıkıyor bu durum ve dahi kaçırıyor bir süre sonra... Eee zaten bahsettiğimiz kişi bebek. Neticede yiyor, uyuyor, bezi değişiyor, gazı çıkıyor, gülüyor, ağlıyor budur yani... (Lara' cım özür dilerim kızım pek bir basit özetledim seni sanırım hele ki blogumdaki ilk yazının üstüne ama... ) Eskisi gibi kes-biç-dik, uydur-üret faaliyetlerim de yok ki anlatayım şöyle kestim böyle diktim bakın neler ettim. (Nasıl uzatıyorum işte gördünüz mü? durum vahim... ) 

Nerede kalmıştık, kargocu çalmış kapıyı ve kimden gelmiş diyordum: Ablam, kurtarıcım benim, bana konu çıktı, imajımı sarsmaktan son anda kurtardım...  

Kızımın ilk mayosu, ilk güneş gözlüğü ve ilk kitabı.. Hem de hepsi pembe ve tonları... İşte teyze farkı... 

Bu vesile ile hepimize geçmiş olsun :)  Konu yine döndü dolaştı Lara' ya geldi işte çok şükür..