Bu ne yaman çelişki yahu...

Bilenler bilir kafam hep karışıktır benim, iç seslerim pek kalabalıktır, çok çeşitlidir. Biri bir şey der öbürü muhalefet eder, bir diğeri apayrı konuşur adamı gıcık eder... İkizler ruhum bir tek burada doğru işliyor... 

Geç karar vermem bu yüzdendir mesela, ayrıntılı düşünür, ince eler sık dokurum, kılı kırk yararım ama bu esnada bile adamı gıcık eder dediğim iç ses der ki mesela 'en kötü karar bile kararsızlıktan iyidir, hızlı karar ver biraz'. Düşünün içimdeki karmaşayı. Sırf onlar yüzünden daha çok yoruluyor beynim gün içinde ve bu yüzden de daha çabuk yaşlanacağımdan korkuyorum :) Bunu buraya nasıl bağladım ben de bilmiyorum ama daha nerelere bağlayacağımı sabrınız varsa okuyun da görün... 

Eskiden, okul yıllarımda çok başım ağrırdı benim. Ortaokul, lise, üniversite yıllarım hep baş ağrısı ile geçti. Ağlatırdı, kıvrandırırdı kimi zaman... Tomografiler çekildi neler edildi ama anlaşılamadı, migren gibiydi ama değildi. Hatta o kadar ilginçti ki fakülte yıllarımda keşfettim, migrende asla önerilmeyen kahve bana iyi gelirdi... Şöyle ki başımın ağrımaya başlayacağını hissettiğim an (bu da ilginçtir geliyorum derdi ağrı) çok koyu iki kahve içerdim şekersiz, başlamadan geçerdi ağrı.  Hatta o yıllarda Irvin Yalom' un meşhur kitabı Nietzsche Ağladığında  ' yı okurken görmüştüm ki Nietzsche' nin de başağrısı için yöntemi aynı idi benimle, kendime pay çıkarmıştım oradan. Gençlik işte :)

Neyse uzattım yine farkındayım. İşte uzun süre bu ağrı ile yaşamayı öğrendikten sonra İzmir' de yaşadığım yıllarda tesadüfen karşıma çıkan bir Reiki uzmanı ile bu sorunu çözmüştüm tam 9 seansta. Bir daha hiç başım ağrımadı, hiç bir türlü ağrımadı yani... 

Hamileliğime kadar. Hamileyken başladı yine kıvrandıran baş ağrıları ama seyrek uğruyordu ve daha az etkili idi ağlatmayan cinsten, midemdekileri de yerinde tutabiliyordum. Hormonlarım yüzünden diye düşündüm üstünde durmadım. Sonrasında acaba astigmatım mı ilerledi dedim ama hamile iken göz muayenesi yapılmazmış yani sonuçları yanıltırmış malum hormonlar tepetaklak olduğundan. Doğurduktan sonra giderim doktora dedim doğal olarak ve işte bugünlere kadar geldik. 

Geçen cumartesi Lara' nın 3 aylık kontrolünü fırsat bilip hazır hastaneye gitmişken gözümü de göstereyim dedim ve randevu aldım önceden.  Evet ilerlemiş astigmatım 0,25 derece kadar, oh dedim bundan demek ki yine ağrıyor başım ama şimdi geçecek. O iyi ama bir de öğrendim ki göz tansiyonu için sınır değerde imişim. Daha önce lasic ameliyatı olduğum için risk daha yüksekmiş ve değer 21 olduğunda (ne değeri diye sormayın makine ölçtü işte bilemiyorum) ilaca başlanırmış, bende 20 imiş. Ömür boyu böyle de kalabilirmiş ilerleyebilirmiş de. Yani sürekli 3 ayda bir kontrol edilip ölçülecekmiş . Ne olur ki dedim doktora ki çok şeker bir kadındı, "sonunda mı kör olursun" dedi. E haklı kadın sordum o da söyledi. Kontrol şart cümlesini kafama kaktı yoksa ben ihmal ederdim. Sonrasında aramızda geçen konuşma aşağıda:

Doktor - Viski sever misin? 

Ben      - Yok hiç sevmem çok acı gelir niye ki? 

Doktor - Hiç mi içki içmezsin ? 

Ben      - İçerim de viski sevmem, şarap filan içerim

Doktor - Yok şarap olmaz viski olacak. 

Ben      - Anlamadım ki ne olacak

Doktor  - Her gün akşam 1 yemek kaşığı viski ve bir küçük parça çikolata ile göz tansiyonu değerinin sabit tutulduğunu kongrelerde kodaman hocalar konuştular da geçenlerde... Şifa niyetine yani :)

Ben       - Haaa, o zaman olur, şifa niyetine neticede... 

Doktor - Sonra kocan kızmasın bana? 

Ben      - Yok canım canına minnet onun, çok teşekkürler :) 

Neyse işte bu kadar uzun lafı neden ettim, o muayeneden sonra içimdeki tilkiler dönüp durmaya başladılar işte kocaman kadın oldun, yavrun el kadar, onunla daha uzun vakit geçirmek daha uzun yaşamak için sağlığına dikkat etmelisin filan diye doldurdular beni... Gidildi gözlük alındı, takıldı; yine de derin bir nefes alındı, göz tansiyonunu da viski ile çözeriz dedik ama gel gör ki dün o meşhur baş ağrısı yine tuttu... 

Sabah 6 da uyandı Lara, yalvardım kendisine :"Canım kızım başım inanılmaz ağrıyor, azıcık daha uyusak olmaz mı?" Yok uykusu yokmuş. Ama idare ederim ben seni dert etme dedi sanırım. Neyse acaba söylesem mi babaya işe gitmesin o baksın kıza çünkü benim kendime bile bakacak halim yok. 

Söylemedim, bakarız başımızın çaresine dedim ve babayı uğurladık işe. Döndük yatak odasına. Ben bir banyoda bir yatakta mideme giren herşey anında dışarı derken akıl ettim süt çıkardım deepfreezden Lara için ama kızımı görmeniz lazım nasıl uslu, nasıl sakin (maşallah maşallah) o uyuyor ben uyuyorum derken işte o malum sesler konuşmaya başladı yine hep bir ağızdan. 

Zaten kafam bir dünya, gözlerimi açamıyorum... 

İçimdeki seslerden biri süt sıkıntısında sakın ağrı kesici filan alma diyor ki aldım parasetamol, 

biri diyor ki almasa ne yapsın baksana haline bir an önce toparlanması lazım ki Lara' yla ilgilensin; hem süt çıkardı işte stoklardan onlardan verecek ya,

biri diyor ki alsın da midesinde tutamıyor ki

en son biri de dedi ki bu kız bugün ne kadar uslu böyle anladı mı ki annesinin derdini, ay bu çocuk çok mu duyarlı olacak yoksa çok mu hassas, içli olacak; kıyamam... 

İşte o ses beni bitirdi. Ağla ağla içim çıktı. Şimdi komik geliyor biliyorum ama ağladıkça başımın ağrısı da şiddetlendi doğal olarak. Derken baktım olmayacak kalktım bir tarhana çorbası yaptım ki benim ilacımdır  her koşulda. İlk porsiyon durmadı midemde ama inat ettim ikinciyi de yolladım o kaldı çok şükür ben de ayıldım bir kaç saat içinde ki akşamı ettik yine de... 

Yani sizin anlayacağınız bu kadar uzun lafın sonu Lara' nın hassas ve duyarlı olabilme ihtimali içindi .Hem iyi hem de fena bir şey bu takdir edersiniz, nedenlerini anlatmaya bile gerek yok... 

Şimdi bir yandan bunları yazıyorum ya, bir  yandan da içimdeki gevezelerden biri diyor ki " kızım bu kadar övülür mü el kadar bebe, nazar edeceksin, zaten sürekli de anlatıp duruyorsun" 

Ay biri şunu susturabilir mi mümkünse... Ben duyarlı kızımla parka çıkayım, haydi selametle :))