AŞK

Senin emziği değil, onu sunan ellerimi tutan; 

uyumadan önce yüzüme uzanan acemi ellerini seviyorum,

uyuduğunda bile parmaklarımı bir süre daha sıkıca tutmaya devam eden, 

meraklı, kurcalayan, her şeyi yakalamak isteyen uzun parmaklı ellerini, 

ellerime ya da neresi denk gelirse işte, geçirdiğin tırnaklarını,

gülünce ışıldayan, japon olan; hiç kesmeden gözlerime derin derin bakan gözlerini,

uykuya direnen göz kapaklarını,

o sırada oynadığın kulaklarını,

ufacık burnunu;

gözlerin kapandığında yanaklarına değen kirpiklerini,

uykunda (belki de rüya gördüğün için) hızlanan kalbini,

anlamsızca mırıldanan geveze dudaklarını,

içeride konuşmaya çalışıp duran dilini,

tüm yüzüne yayılan gülümsemeni,

heyecanlanınca çıkardığın o içten sesleri,

kikirdemelerini,

sabahları beni ilk gördüğünde yaşadığın sevinci,

derinden hissettirdiğin sevgini,

kucağımda uyuyakalan minicik bedenini,

bir türlü söz dinlemeyen saçlarını,

sürekli tekmeler savuran bacaklarını,

hala ayakkabı bulamadığım numarasız minicik ayaklarını,

önce küçük sonra giderek artan seslerle itirazlarını,

başını ve bacaklarını birlikte kaldırıp kucak istemelerini,

başka kucaklardan bile bir şekilde bana ulaşan,

anlamasan da can kulağıyla dinler görünen, 

neşeli şarkılar söylerken sana, daha da keyiklenen pırıltılı bakışlarını,

hatta seninle kendi varlığımı,

ama hep seni,

en çok seni...

Bugün tam 6 ay oldu Lara Bulut dünyaya geleli.

Dünyaya gelmek için bizi seçeli..

Dilerim büyürken bizi mutlu ettiği kadar mutlu olur o da.

Sağlıklı, huzurlu, umutlu, insan gibi bir insan olur.

Kimseyi kırmadan, kırılmadan, çok sever, çok sevilir.

Dilerim hep etrafımızda olur, olamasa da bizim onun etrafında olmamızdan mutlu olur.

Ailesi olmamızdan mutluluk duyar, en az bizim kadar...