Lara' nın yemekle, (aslında) annesinin yedirmekle imtihanı

Malum 6 ay dolunca başlıyor ne yedi, ne kadar yedi, ay doydu mu, aman dengeli beslendi mi, ay demiri verdim yoğurdu ne etsem, emzirdim pekmezi sonra mı versem dertleri... 

Titiz sayılmam ama detaycıyımdır, bilen biler. Ayrıntılar önemlidir, kimi zaman herşeyden daha çok. İş beslenmeye gelince hiç bir zaman çok detaycı olmadım yine de... Evet hayatım boyunca diyet yaptım, ara ara ama çikolatadan dondurmadan hiç vazgeçemedim hele bitterini çikolatanın hayatımdan zinhar çıkaramadım. Kilo verdim, kilo aldım ama o sıkı diyet listelerine uzun süre hiç dayanamadım. En sonunda kendimce bir dengeli beslenme uydurdum gidiyorum. Hamilelikte aldığım kilolar gitti ama öncesinde veremediğim kilolar hala verilecek. Neyse nerden nereye geldim yine, konu ben değilim bizim kız... 

Takip edenler bilir, Lara' cım 1 Eylül' de 6 ayını doldurdu çok şükür sağlıkla. 6 ay boyunca sadece anne sütü ile beslemeyi çok istiyordum, şükür gönlüme göre oldu ve geçen cumartesi doktorumuz ek gıdalara başlama zamanının geldiğini söyledi ki bekliyorduk zaten. Hoş ben yine de 8-9 aylık olana dek temel besininin anne sütü olduğunu ve Lara' nın ihtiyacı olan kalorinin %70-80 ini anne sütünden karşılamasının daha doğru olduğunu düşünüyorum ama ek gıda olayı da başlı başına bir uzmanlıkmış. Adı üstünde "ek" ama önemli ayrıntılarla dolu. Konu ile ilgili bolca okudum. Kimi uzman 4 aylıkken başlanır, 6 aylıkken mükellef öğünler yer buyursa da ben şimdilik sadece tatsın, alışmaya çalışsın önünde uzun yıllar var yemek için diyen uzmanların tarafındayım. 9 aylık olduktan sonra yesin mükellef öğünlerini. Ama yine de güzel başlangıçlar yapsın, az da olsa yedikleri tad alsın, keyifle yesin içsin istediğim için kafa patlatıyorum bolca. 

Yine uzmanların büyük çoğunluğu meyve ile başlamayı öneriyor; bizimki de öyle önerdi, elma, şeftali şeklinde buyurdu. Ben de dersimi çalıştım ya bolca
"Ben meyve değil sebze ile başlamayı düşünüyorum; önce tatlı olanlar yerine daha zor lezzetleri tanısın, meyve kolay" dedim.
Bizim doktor da sen çok biliyorsun bakışıyla :
"Süreç zaten zor olduğu için önce güzel tatlarla başlıyoruz, reddetmesin kolay alışsın" diye buyurdular; ben de peki dedim sakıncası yoksa ben sebzelerle başlıyorum.
İçinden neler saydırdığını bilemem tabi ama yüzüme yorum yapmadı, gıcık müşteriyim neticede; döndü önüne listeden bana sebze alternatiflerini söyleyecek; açtı ağzını patates ile.
"Yalnız dedim patates vermek istemiyorum. Lara zaten 2-3 günde bir kaka yapıyor, patatesle iyice tıkamayalım çocuğu"
Siz varın tahmin edin adamın içinden geçenleri de ben devam edeyim anlatmaya:
"Ben yeşil kabak düşünüyorum patates yerine, havuç da olabilir ilaveten diğer yeşil yapraklılar da tabi" diye devam ettim. Sanki atomu parçalayacağım, alt tarafı bebe yemek yiyecek tadımlık. Olsun önemli...
Sonrasında besinleri nasıl pişireceğimi ve saklayacağımı anlatacaktı belki adamcağız ama baktı ben feci hazırlıklıyım "Diğer herşey kağıtta yazıyor zaten, kolay gelsin, bir sorun olmazsa 3 ay sonra görüşürüz" dedi yüzüme, arkamdan hiç görüşmeyelim daha iyi demiş midir bilemem...

Hal böyle olunca süt-süt-mama-süt-mama-süt-süt şeklinde 9 Eylül pazar günü başladık hayırlısıyla. Günün ilk maması sebze, ikincisi meyve ama meyve de ekşi kırmızı erik, tatlı değil yani. Sebze ne verebilirim ilk diye düşünürken ve okurken bol bol, kabakta karar kılmıştım zaten. Tatsız tuzsuz malum "kabak tadı". Hadi içine azıcık lezzet katalım, en iyi alternatif havuç, kendinden şekerli sebze, yine de olmamış bunun tadı demesin diye kuzu, azıcık halis zeytinyağı hem tuvalete çıkmasını da kolaylaştırır dedim ve uygun bir tarif aradım bulamayınca da uydurdum usulünce. Karnımda da nasılsa bolca yedi havuç kabak, nasılsa sever dedim. Yine de sevmesi garanti olsun diye içine daha önce sağılmış ve dondurucuda kullanılmayı bekleyen anne sütünden ekledim.

Oturttuk mama sandalyesine babasıyla; bizimki pür heyecan, yeni bir durum var, nedir diyerekten... Önlüğü de bağladım boynuna ve koydum çorbadan kahve fincanına, oturdum karşısına. Yine bir heyecan, zaten bir süredir ağzımıza götürdüğümüz her şeyden istiyordu, çırpın çırpın, sonrasında yalan yutkun, içimiz acıyordu haline de önünde bir şey yememeye çalışıyorduk artık.

İlk kaşığın yarısı içeri yarısı dışarı gitti ama ne yüzünü buruşturdu ne reddetti, ikinci üçüncü derken sevdi bizim kız çorbayı maşallah. Hoş babası hileli bu çorba kızım dese de hile mile neyse ne, tadını sevdi ya, faydalı ya versem daha içecekti ama ilk günden abartmayalım dedik. Yavaş yavaş. Eriği de çok sevdi, şimdilerde elma ile devam ediyoruz üç gün bekleme kuralına uyarak. Ardından başka çorbalar, başka püreler ve meyveler de gelecek elbet, hatta yoğurt ve muhallebi yine anne sütünden. İnşallah maşallah :)

Ama son durum şudur ki bugün ikinci kez yaptığım çorba, kuzu tarafından yaklaşık 60 ml kadar hüpletildi ve gurme bebek sayfalarında arz-ı endam etmekte...

Buyrunuz anne sütü ile tatlandırılmış kabak çorbasının görseline.

Sözün özü kendi beslenmeme bu kadar titizlenseydim manken bile olurdum ben.