Yine ateş yine hastalık yine yine yine..

Bitmiyor kardeşim, bu hastalıklar bir türlü peşimizi bırakmıyor; yakında KBB uzmanı ile akraba olacağız. Annemi babamı o kadar sık görmüyorum, hatta arkadaşlarımı bile bu ara.

Geçen hafta 28 Nisan Salı akşamı kulağım ağrıyor demeye başladı Lara. Ee daha 17 Nisan' da bitmiş 10 günlük antibiyotik yüklemesi, hem de geniş kapsamlı. 18 Nisan' daki kontrolde de temiz çıkmış sinüzit bitmiş, ateşi yok görünüyor. Aradım yine tabi KBB uzmanını. Ateşini sordu doğal olarak, yok gibi dedim ama ateş ölçere de pek güvenemiyorum. Şu kulaktan ölçenlerden ama kulaktan aldığımız değer, alından aldığımız değerden düşük, olacak iş mi? Yine de her iki kulağından da ölç ateşini, biri diğerinden bir derece kadar yüksekse yine orta kulak iltihabıdır muhtemelen, gelin kontrole yarın dedi. Ama bu arada geceyi rahat geçirmemiz için bir kaç ilaç önerdi. Ölçtüm ateşi her iki kulaktan evet fark var. Verdim ilaçları yattık uyuduk. Gece rahat geçti ateş yükselmedi ama ben ateş ölçerden feci uyuzum. Sabah da normaldi herşey ve götürdüm kreşe. Anlattım durumu ama; ateşini ara ara kontrol edin, en ufak bir değişimde arayın, gelip alayım diyerekten.

Ne gündü ama..

Çünkü Lara kreşe gitmedi ve iki farklı doktora gittik maaile.

Bahsetmiştim ya kreşe başladığımızdan beri ne burnumuz temiz ne boğazımız diye. Kuru öksürük de salya sümük de temizlenmedi bir türlü. Bir orta kulak iltihabı, bir de bademcik enfeksiyonu nedeniyle 2 tur antibiyotik de kullandık bu kış. Öksürük ve burun akıntısının mevsim itibariyle kesileceği umuduyla Nisan ayı ortasına kadar bekleyip sonra doktor kontrolüne gitmeyi planlamıştık ama özellikle uyku arasında uzun süren öksürüklere daha fazla dayanamayıp randevu aldık bu sabah için yeni bir doktordan. Doktor maceralarımızı ve beklentilerimi daha önce anlatmıştım bir kaç kez. Böylece yeni bir maceraya yelken açtık bu sabah da.

Kek tarifli akşam hoşbeşi

Mevsimlerden hastalık. Allah beterinden saklasın orta kulak iltihabının tekrarlama riskini bildiğimden ufacık öksürük burun akıntısını bile dikkate alır oldum. Kreşe başlar başlamaz hastalık mevsimine de eyvallah diyeceğimizi biliyordum ama hiç mi durmaz bir burun hiç mi bitmez bir öksürük yahu. Tam geçiyor, bir iki gün içinde yenisi başlıyor. 4 Aralık' ta kontrole gitmiş ve şükür ki daha fazla ilaç kullanmamıza gerek olmadığını öğrenip kulaklar ve ciğerler temiz dönmüştük evimize.

Koca 18 ay kolay mı?

Söz verdiğim üzre, kendi standartlarım için hiç de fena sayılmayacak bir süre sonra yine yazıyorum işte. Hayır yani takdir filan beklediğimden değil de neyse... 

Lara yürümeye başladı demiştim en son, artık koşuyor, ötesi koşarken söyleniyor. Ay ay ay gibi, bıy bıy bıy gibi ne olduğunu anlayamadığım ama tabi ki kendimce kendisine cevap verdiğim bir sürü başka bırlanmalar filan. 

Geçenlerde 18 ay kontrolüne gittik çok şükür her şey yolunda. Lara hiç hoşlanmadı bu kontrolden ve muhtemelen sesini duyurduğu kalabalık hastane ahalisi de ama oldu bitti neticede. Doktorumuz tatilden yeni dönmüştü keyfi pek yerindeydi uzun uzun konuştuk;

Allah düşürmesin.

Geniiiş anlamlı bu iki kelimeyi tam da anlamı üzerine kullanıyorum ki yaşamayan bilmez Allah düşürmesin. Düştüm ordan biliyorum. 

Biliyorsunuz tez canlı, hafif panik, hiç bir şeye yetişemiyorum diye bıdılayıp hızlı hareket etmeye takık bir bünye olarak namım yürüdü. 

Sakin olun herşey kontrol altında...

Bir "Allah' ım hayat ne kadar zor benden de adam olur mu ki" yazısı üzerine, "neden, neyim varmış ki benim, fevkalade pozitif şeker gibi de insanım, ayrıca o kadar kusur kadı kızında da olur" yazısı iyi gider dedim geldim. 

Bu demek değildir ki beni ciddiye almayın, eserliyim gelir giderler bana (olabilir aslında kim öyle değil ki) ama anlarsınız işte uykusuzluk, yorgunluk, sorumluluklar, bilen bilir fazla vicdan sahibi bir insanda bu şekil tezahür edebiliyor. Yoksa tanıyıp tanıyabileceğiniz en pozitif ve matrak insan olmaya adayım ki ben (adayım dedim uzatmayalım). 

Ateşli bir gün

Lara ilk kez ateşlendi ve ben aslına bakarsanız son derece kontrollü idim, kontrollüyüm. Onun ateşi düştükçe benimki yükseldi, onunki yükselince ben yine soğudum. 

Aslında son derece sıradan bir hafta sonu geçirdik, her zamanki gibi idi, tedbirliydik, terletmedik, üşütmedik, falan filan. Hatta cumartesi evden bile çıkmadık. 

Lara' nın yemekle, (aslında) annesinin yedirmekle imtihanı

Malum 6 ay dolunca başlıyor ne yedi, ne kadar yedi, ay doydu mu, aman dengeli beslendi mi, ay demiri verdim yoğurdu ne etsem, emzirdim pekmezi sonra mı versem dertleri... 

Titiz sayılmam ama detaycıyımdır, bilen biler. Ayrıntılar önemlidir, kimi zaman herşeyden daha çok. İş beslenmeye gelince hiç bir zaman çok detaycı olmadım yine de... Evet hayatım boyunca diyet yaptım, ara ara ama çikolatadan dondurmadan hiç vazgeçemedim hele bitterini çikolatanın hayatımdan zinhar çıkaramadım. Kilo verdim, kilo aldım ama o sıkı diyet listelerine uzun süre hiç dayanamadım. En sonunda kendimce bir dengeli beslenme uydurdum gidiyorum. Hamilelikte aldığım kilolar gitti ama öncesinde veremediğim kilolar hala verilecek. Neyse nerden nereye geldim yine, konu ben değilim bizim kız... 

Takip edenler bilir, Lara' cım 1 Eylül' de 6 ayını doldurdu çok şükür sağlıkla. 6 ay boyunca sadece anne sütü ile beslemeyi çok istiyordum, şükür gönlüme göre oldu ve geçen cumartesi doktorumuz ek gıdalara başlama zamanının geldiğini söyledi ki bekliyorduk zaten. Hoş ben yine de 8-9 aylık olana dek temel besininin anne sütü olduğunu ve Lara' nın ihtiyacı olan kalorinin %70-80 ini anne sütünden karşılamasının daha doğru olduğunu düşünüyorum ama ek gıda olayı da başlı başına bir uzmanlıkmış. Adı üstünde "ek" ama önemli ayrıntılarla dolu. Konu ile ilgili bolca okudum. Kimi uzman 4 aylıkken başlanır, 6 aylıkken mükellef öğünler yer buyursa da ben şimdilik sadece tatsın, alışmaya çalışsın önünde uzun yıllar var yemek için diyen uzmanların tarafındayım. 9 aylık olduktan sonra yesin mükellef öğünlerini. Ama yine de güzel başlangıçlar yapsın, az da olsa yedikleri tad alsın, keyifle yesin içsin istediğim için kafa patlatıyorum bolca. 

Bir Doktor

Ben çocuk doktorunun, çocuklara aşık, mümkünse çocuklu, esprili, samimi, rahat ve güler yüzlü olanını severim diyerek konuya balıklama girerim.

Anne babaların bir kısmı, hele ki taze olanları, gerilmeye müsait, paniğe yatkın, abartmaya hazır, endişelenme ve evham konularında süper hassas olduklarından(en azından ben), doktor kısmının da bütüüün bu arızaları henüz başlangıç aşamasında teşhis edip müdahale etmesi, (bi dakka burda uzman olan benim temalı) bakışlarıyla, (saçmalamayın alt tarafı isilik olmuş, abartmayın)duruşuyla, (aç kalsa ağlar zaten ısrar etmeyin, daraltmayın bebeyi gibi)veciz sözleri ile anne babayı rahatlatması fevkalade önemlidir. En azından bence önemlidir.