Lara' nın oyuncakları ve...

Her yazımda yazamıyorum artık diye ağlamaktan vazgeçiyorum, yazamıyorsam yazamıyorum canım ne yapalım, çok geçerli nedenlerim var da demeyeceğim, durum budur, beğenmeyen google adsense, programına almasın kardeşim diyerek serzenişte bulunacağımı sanıyorsanız çoook yanılıyorsunuz. Kaç kere tıklandığım değil, kimler tarafından tıklandığım ile ilgilenmeye devam ediyorum. Sakin sakin giriyorum konuya, herkes müsterih olsun(!?!).

Enteresan bir oyuncak zevki var Lara' nın. Her oyuncağı beğenmiyor tamam kabul ama ona sunulmayan her hangi bir 'şey' her türlü oyuncağın önüne geçebiliyor. Önüne oyuncakçı dükkanını ser, sonra da bir çay tabağı uzat ikinciyi tercih eder. Bütün çocuklar böyle midir bilmiyorum ama ben her seferinde şaşırıyorum. 

Cep telefonları ve bilimum kumandadan bahsetmeyeceğim çünkü onlara her çocuk bayılıyor bildiğim kadarıyla.

Başlangıçta her anne baba gibi elimizden geldiğince, aklımızın erdiğince bilinçli ve seçici davrandık oyuncak konusunda. Her dikkatimizi çeken oyuncağı almadık, temizlenebilirliği, parçalarının büyüklüğü, kalitesi ve fiyatı, renkleri, dokusu, ağırlığı, boyutları hep değerlendirildi, ince elendi sık dokundu ve bu aya gelene kadar aşağıdaki varlığa ulaşıldı. Aralarında bizim almadıklarımız da var ama gördüğünüz üzere çeşit bol. Bence bol en azından, hatta o kadar ki dönem dönem kimisini kaldırıp unutturup yeniymiş gibi çıkarıyorum yeniden ilgilenmeye başlasın diye. Özellikle de tek fotoğrafta topladım hepsini ki ilk kez okuyan biri görgüsüz materyalistin teki  sanmasın beni :)

Ama gelin görün ki bunların hepsi bir yana tabak, fincan, tencere, tava, hele ki kaşık deyince bizim kızda akan sular duruyor. 

Misal 'güven nesnesi' denen bir hadise var biliyorsunuz. Kitabi açıklamasını yapamayacağım ama yaşama alışırken hep yanlarında istedikleri, onunla kendilerini rahat ve güvende hissettikleri, hatta uykuya geçişlerini kolaylaştıran, rahatlıkla kavrayabilecekleri, onlara zarar vermeyecek yumuşak, yeterince minik bir 'şey'. Ki genelde bu nesne yumuşak bir oyuncak oluyor. Yaklaşık 4 ay civarı seçiyorlar ama ne süreyle anlamını koruyor henüz bilmiyorum. Biz de bu amaçla küçük hanıma aşağıdaki karede mahzun mahzun oturan oyuncakları aldık. Bu karakterleri seçmemizin nedeni de renkleri ve dokularının uygunluğu yanısıra, kolaylıkla bulunabilmeleri, kaybolma veya kullanılmaz hale gelmeleri durumunda zora düşmeden yeniden alınabilecek olmaları idi. Hani çok sever elinden düşüremezse yedeklerini de mutlaka almalı ki çocuğun güven duygusu sarsılmasın, güvensiz kalmasın Allah muhafaza.

Önce Eeyore' yi  aldık, ki kendileri uyuşuk mavi eşekciktir. Çocukluğunda babasının da varmış bir eşeği, karakter sevimli, mavi renk dikkat de çeker, kesin sever dedik, yüzüne bile bakmadı.

Sonra Winnie' yi çıkardık karşısına. Onunla ilgilendi aslında, sevdi mi bilmiyorum tabi ama en azından atmadı, itmedi. Ama o da olmadı anladık. Sonrasında çok ısrar etmedik illa ki bir şey bulalım diye, zamanla alışır bunlardan birine diye bekledik. Ama hayır. O hep bunca oyuncağın arasında şu aşağıda gördüğünüz karedeki uyduruk, adına oyuncak bile diyemeyeceğimiz bir takım zerzevatı tercih etti.

Bunlar tarafımdan dezenfekte edilip içine bilimum bakliyat atılmış bir pet şişe, 

bir 2013 ajandası, 

bir melamin kase(ananenin evinden alınmış), 

boşaldıktan sonra (dolusunu rahat bıraksın diye yine tarafımdan kırklanmış bir) bebe yağı şişesi, 

kırmızı bir kahve fincanı, 

bir emzik kutusu,

boşalan bir deodorant kutusu

hasır bir bardak altlığı,

bir minik notluk kılıfı

ve iki adet, kullanışsız bulduğum için atmayı düşündüğüm ama elimizdeki kaşıklara saldırmasın diye idareten eline tutuşturduğum silikon kaşıklar.  

Ve sıkı durun, iki gün önce farkettim ki bu iki kaşık bizimkinin güven nesnesi olmuş da bizim ruhumuz duymamış. Şöyle ki ne zaman daralsa, ağlasa bir şekilde bu kaşıklar dikkatini çekmiş ve onu sakinleştirmiş. Bizim beğenmeyip kullanımdan kaldırdığımız kaşıklar... Ummadık taş baş yarar işte, atalarım ne güzel söylemiş. Yani ilk andan itibaren hayatında önemliymiş bu kaşıklar. 

Haklı tabi çocuk dişlerini de onlarla kaşıdı, sağa sola vurup müzik de yaptı,  bize yemek yedirmeye çalıştı, hatta onları kullanarak uzağındaki bazı şeyleri yakınına çekmeye çalıştı ama anlamamışız işte. 

Bu aralar ısrarla gelemeyen ve çocuğa hayatı dar eden acımasız dişler nedeni ile uyumakta çok çok zorlanıyor. Sık uyanıyor, her uyanışta emmek istiyor ve geceler uzuyor da uzuyor. 

Geçen gece uykuya gelirken salondan elinde bu kaşıklardan biriyle gelmiş ve kaşık yatakta kalmış o uyuyunca. Gece uyandı seslendi gittim, kaşığı gördüm, alıyordum yataktan vazgeçtim eline verdim, aldı eline baktı kaşığa ve kapadı gözlerini. Allah allah, oturdum koltuğa beni göremeyeceği bir mesafeye ve bekledim, hayır bir daha seslenmedi ve daldı uykuya. Her seferinde aynı etkiyi yapmasa da, artık bu kaşıklardan biri hep yatakta. Hatta kullanışsız olduklarından üretimden kalkmadan iki tane daha alıp stoklasak mı diye düşünmüyor değiliz. 

Böyle...