Gez gel, gel git, dön dolaş kürkçü dükkanı amin

Uzuuun zamandır yazamadım yine ve yine ama bu kez farklı nedenlerle. Son bir ayda dünyam değişti, sizin değişmedi mi? Bakış açılarımız, değer yargılarımız, duruşumuz, nefes alışımız bile değişmedi mi? Okuduklarımız, duyduklarımız, gördüklerimiz bizi duygudan duyguya sürüklemedi mi? "Kimi" hayvanlar ön plana çıkıp sempatimizi kazanırken (misal penguen dememe gerek bile yok ama) "bağzı" insanlar, "bir takım" medya ve yüzde değerlerle ifade edilen kitleler olarak bölünüp bölünüp toplanmadık mı? Gezi' den önce ve sonra olarak bölünmedi mi hayat? Artık hiç bir şey aynı değil, olmayacak değil mi? 

Son zamanlarda o kadar çok yazı okudum ki yaşananlara dair, hiç takip etmediğim kadar takip ettim gündemi, siyasileri, sanatçıları, yazarları, aklı başında fikir sahibi insanları. Kimi zaman twitterda hiç tanımadığım kimdir nedir bilmediğim bazı insanları da, rastgele... Bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olan, ezberlenmiş üç beş replikle, sadece eleştirmek için orada bulunan, aslında söyleyecek sözünden çok kusacak kini olan, etiketlemek için, kör bakan gözler de gördüm. Ne söylüyor olursa olsun söylediklerinin içinden 'insan' geçen ve geçmeyen diye ayırdım ben de okuduklarımı, sağlığımı korumak için. 

Şu bir ayda Allah sizi inandırsın ben de büyüdüm Y kuşağı ile birlikte. Bir kere TV hayatımızdan çıktı, oh be dünya varmış. Yıllardır Okan Bayülgen derdi de olsa ne iyi olur der beceremezdim. Kapatın televizyonları, hayat sokakta diye... Hoş burada hayat sokakta değil bu ara malum, nefretlik mevsim yaz geldi, mümkünse klimalı ortamlarda yaşıyoruz kentcek. Hatta bilen bilir klimalı otobüs duraklarımız bile var. Neyse konuyu dağıtmadan televizyondan devam edeyim. Dizi filan zaten izlenmezdi bizim evde koca nedeni ile de yarışmalar bıdı bıdı heep çıktı hayatımızdan. Aylarca survive ettik kazananı bir an bile merak etmedik sonrasında mesela. 

Gezi günleri yaşanırken elimde bir de kitap vardı Ece Temelkuran' ın son kitabı: Düğümlere Üfleyen Kadınlar. O kadar fazla paralellik ve ortak ruh vardı ki gündem ile arasında büyülene büyülene okudum. Uykumdan çaldım Maryam, Amira ve Madam Lila' yla paylaştım geceleri. Okumadıysanız en çok, pek çok, aşırı, hatta orantısız tavsiye ederim. 

Lara kuzusu da bu sıcakta bari dişleri hızlıca çıkarayım da rahata ereyim dedi mi? Bizim kız ile aynı günlerde doğan akranının 12 dişi varken bizimki altta iki diş ile idare ediyordu temiz temiz. Sonra 3-4-5-6 beraber geldi. Şimdilerde 12-13-14 aynı anda çıkmaya çalışıyor. Diğer bebe ile eşitlendiler. Bu 12 numara azı, 13-14 köpek diye tabir edilen dişler ki gerçekten son 10 gündür dünyamız bir de bu yüzden değişti. Salyalar, iştahsızlık, keyifsizlik, agresiflik, uykusuzluk, inatçılık, bini bi para. Şimdi yine bir takım arkadaşlarım beni ispiyonculukla, şikayetçilikle suçlayabilirler ama yapacak bir şey yok. Bunlar çıplak gerçekler. Sinirli değil mi diyeyim, yalan mı söyleyeyim, gerçekleri mi çarpıtayım. Olmaz... 

Kuzucuğum bu hallerde bir yandan da sürekli hadi yürüyelim moodunda ve artık desteksiz ayakta durmaya da başlayınca iyice heyecanı arttı uykuları azaldı. Malum bebeler yürüme öncesi oluyorlarmış bir dönem bu şekil. Bu ay bilemediniz önümüzdeki ay yürüdü haberini alırsınız benden artık. Geç bile kaldı diyenlerinizi duyar gibiyim (şaka şaka) ama kızım sağlamcı. Kendinden emin olmadan bırakmayacak desteğimizi aman bırakmasın da zaten.  

Tek tük kelimeler de başladı bir süredir. En önemlisi "gay" ki çocuk demek. Neden bilmiyorum ama sanırım Lara ingilizce konuşacak. "Guy" ingilizcede adam demek değil mi :) Sonra "tisss" var ki kedi ve yazamayacağım bir başkası köpek. Yazamam ama şöyle dudaklarını sıkıca kapatıp arkasından nefes verir gibi bir ses çıkarıyor. Keyfi yerindeyken işveler, cilveler, danslar, kıkırdamalar, numaralar, mimikler zaten gırla... Ama bana değil tabi babaya... 

Bir kaç aydır banyolar sorun olmuştu yine ağlayarak giriyor ve ağlayarak çıkıyorduk. Bir hafta on gündür, güle oynaya girip, ağlayarak çıkıyoruz. (Zaten bu aralar tek isteği banyo yapmak ve emmek). Şimdi de çıkmak istemiyor banyodan. Hatta emekleyerek gidip banyo kapısının önünde, kapı açıksa küvetinin başında bekliyor. Gitmezsem sesleniyor, yok anne değil eeee şeklinde. Anne demiyor mu derseniz "enne" gibi bir şey çıkıyor sıklıkla ağzından ama bana mı söylüyor yoksa ne diyor bilemiyorum. Kimi zaman koridor voltalarımızda banyo önünde durma eylemleri yapıyor, duruyor, duruyor, duruyor ve mızırdanıyor. İnatçı da... Şimdi günde en az bir, ona kalsa sürekli ama makul sayıda maksimum üç kez banyo yapıyoruz ve her seferinde çıkarmak bir dert oluyor. 

Kendi başına yemek dökmeye de başladı bir süredir. Eliyle yiyordu ilk başlarda sonra çatal girdi devreye, en son bir haftadır da kaşık ki kaşık pek zormuş. Doldursa da ağzını bulana kadar boşalıyor kaşık, doldurmak zaten başlı başına dert. Kıyamam ama çabayı bir görseniz. En sonunda banyo farz oluyor hadi hop banyo yapıyoruz sonra da uyumamaya gidiyoruz öğlenleri mesela. Artık günde bir kere uyuyor toplam 1,5-2 saat kadar. Fakat uykuya geçiş de değişti. Eskiden yatağında usul usul, mırıl mırıl uyurdu; ama şimdi uyumadan önce gıdıklanmak, kudurmak, bir kaç kez zıplayıp kalkmak istiyor; kalkıyor da kimi zaman 5-10 kez. Sonra yeniden başlıyoruz. 

Velhasılı kelam  bunca şikayet ve bırlanma üstüne daha da durmam buralarda içimi döktüm yeter. Şu dişler çıksın da normal düzenimize dönelim diyorum ama bir yandan da biliyorum ki bu daha başlangıç. Daha ne günler göreceğiz birlikte inşallah. Sağlıklı olalım da her şey çözülür değil mi? 

Geziden girdim döndüm dolaştım yine Lara' mdan çıktım çok şükür. Ne demiş bazı çapulcular "Bu daha başlangıç, mücadeleye devam."

Haydi selametle, işler beni bekler.