Yaptıklarım yapacaklarımın teminatı mıdır? Nedir?

Yapacağım dedim yaptım diye de devam ederim :) Daha geçen gün, bir önceki yazımda dedimdi hobili anne blogu olacağım elbet bir gün diye. Ben olmuşum aslında da yazmayı unutmuşum desem anlarsınız dimi? Kafa dağınıklığı işte.

Lara tüm ailenin tek torunu olduğu için ona adeta giysi yağdı. Henüz doğmasına aylar varken anneler başladı alışverişe, örgülere, oysa baba ve ben hep temkinliydik hiç bir şey almadık doğuma bir ay kalana dek. Listeler yaptık, evet vitrin de baktık ama almadık. Hatta annelere de durun almayın, acıyın bize, bizim de ilk çocuğumuz bize de alacak birşeyler bırakın dedik ama dinleyen oldu mu, tabi ki hayır. Üstüne bi de fırça yedik. Ne demek efendim, tabi ki de biz alacağız, asıl siz sonra alırsınız hatta almayıverin gibi gibi... 

Biz de bıraktık dağıtsınlar, madem istiyorlar, alsınlar; hiç karışmadık; ama hain planlar da yaptık tabi durum ile ilgili: Hepsini giyecek değil ya yavrucuk, hepsini sevmek zorunda da değiliz, koyarız kenara, toplarız götürürüz ihtiyacı olanlara. Yani bırakalım biriksin. Dolap dolap giysimiz, sayısını hala bilmediğim örgü battaniyemiz, hırkalarımız, eteklerimiz, örgü ile ne yapılabilirse her birinden çok tane her renk ve desende bir sürü şeyimiz oldu, sonra penyeler, polarlar bir sürü bir sürü... 

Arkadaşlarımızdan da hediyeler geldi çok sağolsunlar. Biz de bir kaç parça aldık tabi ama inanın abartmadan, mantığımızı kaybetmeden. Ama Lara bunların ne kadarını giydi derseniz gülerim hem de ne biçim :) Malum "çocuğun yediği kar, giydiği zarar". Bu giysilerin çoğu yıkandı, ütülendi ve dolap bekledi ama bir kaçı var ki (tahmin edersiniz ki bunlar daha çok bizim aldıklarımız ve arkadaşlarımızdan gelenler) doya doya giydirildi, yıkandı yıkandı giydirildi, küçüldüğünde de ne etsek de yine giydirsek diye yollar arandı.

İşte bu noktada anne kişisinin uğraşmayı seven yanı devreye girdi ve onları evirip çevirip giyilir hale getirdi. Bu arada mevsim de değişince uzun kollular kısa kollu, ayaklılar şort yapıldı. Hepsini sermeyeceğim ortaya korkmayın sadece çok sevdiğim bir arkadaşımın hediyesi, giydirmeye doyamadığım bir tulumu göstericem; maksat bu anne hala elde dikiş dikebiliyor, hobili anne olabilitesi var demek. 

İşte MC' den alınmış nefis Minnie' li tulum hem de puantiyeli (Fotoğrafları anlayacağınız üzere ben çektim yani eh işte idare ederler) : 

 

Bu da yazlık versiyonu ki hala giyiyor kuzu, tabi ki isteyerek, keyifle :)

 

Böyle bir kaç tulumu daha var bir sürü de body. 

Bu arada dolap bekleyenler de küçülenler ile birlikte en kısa sürede yeni sahiplerine kavuşacak merak etmeyin. 

Şimdi hala imalat sürecinde olan bir işim var ki (gizemli olayım biraz) işlev görmeye başladı ama işi bitmedi onu paylaşıcam en kısa zamanda. Bir de Nilhan' cım mimini gördüm, konu da hoşuma gitti ama cesaret edemiyorum. Dur bakalım :) 

Haydi cümleten iyi uykular :)