Adeta Aylık Rapor !?!

Teee 9 Ekim' den beri bir satır yazmamışım, neredeyse değil tam bir ay olmuş. Ama düğündü, bayramdı, tatildi, babaanesi, ananesi derken evden bir çıktık; çıkış o çıkış, geçen hafta sonu dönebildik sağ salim. 

Kötü bir yazı ile bırakmışım blogu, ateş filan ama geçti çok şükür. O ateşlenmenin ardından küçük bir soğuk algınlığı (üşütmüşüm kızımı, bakamamışım işte) veya arkadaşlarımın belki de beni sakinleştirmek ve anne vicdanımı söndürmek için söyledikleri gibi virütik (!) bir durum sonucu ortalama 8-10 gün öksürdük, hapşırdık, burnumuz aktı, halsiz halsiz yayıldık evde. Çoğul kullanıyorum ama gıcık olmayın Lara' nın adına konuşmuyorum biz diye, ben de aynı durumda idim; çünkü ondan da bana bulaştı ama valla o başlattı biliyorsunuz işte. Çok şükür ilaçsız ıhlamur, tarçın, limon, zencefil derken babaya bile bulaştırmadan attık evden hastalığı düştük İzmir yollarına... 

Şimdi uzuun uzun anlatmak vardı, aslında özlemişim de yazmayı ama kafam pek dağınık her zaman olduğu gibi; konuyu dağıtırsam toparlayamam diyerek tatili özet geçivereyim hazır fırsat bulmuşken uykumdan çalıp. Yeri gelmişken bu kafa dağınıklığı nedir ki anlamıyorum ben yahu. Eskiden tek ayak üstünde beş iş organize eden, haftada 6 gün günde bilmem kaç saat küsur iş yapıp "yapılacak işler" listelerini doldurup doldurup boşaltan, arada harbi gereksiz arşiv işleri bile yapan çalışan kadın ben; doğumdan beri sadece Lara ve ev işleri ile ilgileniyorum ama kafam hep dolu hep dolu. Hala yapılacak işler liste(leri)m  var ama işlemiyor sistem.  Gün içinde iki dakika oturmuyorum kendimle, kendim için ama durum bu işte. Anlamadım ki sürekli kafamda bir dolu ses bana bir şeyler hatırlatıp duruyor, şunu da unuttun bunu da unuttun , amanin bunu bari hallet şeklinde... Utanarak yazıyorum ama ben kızımın uyku ve yemek saatlerini bile not ediyorum uyudu yedi diye unutuyorum çünkü. Sanırım doğumda beynimin bir kısmı eridi, yokoldu. Hayır doktor aldı deyip onu suçlayacam da kesi yeri pek aşağıda oradan beyne ulaşmış olamaz. Demek ki doğumun yan etkisi olarak beynimin bir kısmı yoklara karışmış.

Daha fazla sululuk etmeden tespitimi paylaşayım bu konuda da: Sanırım nedeni Lara' nın çok kısa ve az uyuması. Hani yarım saatlik periyotlar halinde en çok 3  kere uyuyor ya kuzu, dolayısıyla her işim yarım kalıyor, e şimdi 8 ayı doldurduk, daha da çok ilgi istiyor, yatır kenara uyusun uyansın oyalansın yok. Sürekli ilgi peşinde, çığlıklar, kahkahalar, heceler... Dolayısıyla ev de bir dandini tıpkı kafamın içi gibi. Ocakta yemek, fişte ütü, askıda çamaşır, toz bezi masada, oyuncaklar heryerde; bu durumda da bazen olmadık şeyler olmadık yerlerde. Misal bulaşık süngeri buzdolabında, telefon gardropta filan. Allah beterinden saklasın benim zamanında çamaşırları artık yıkanmıştır alıp asayım diye  elimi attığımda çamaşır makinesinde bulamayıp bulaşıkları koymak için açtığım bulaşık makinesinde bulduğum da olmuştur ama eskidendi onlar yani çoook eskiden, gençlik başımda dumanken...

Ya nerelerden nerelere geldik, valla uyku vaktimden gidiyor hep bu zamanlar. Hızlı hızlı yazayım da kaçayım.

Şöyle ki bizim kız gündüzleri kısa kısa uyurken, sabahın köründe de uyanıyor, kaçta uyursa uyusun. Genellikle sekiz dokuz arası uyuyor geceleri, misal dün sekiz buçuk gibi uyudu, sabah beş buçukta cin gibi açtı gözlerini. Tamam aralarda uyandı üç kez ama onlarda uykuluydu yine uyumaya hazırdı ama bu sabah bana bakan gözler "bence sabah oldu, daha da bir dakka uyumam" diyordu hiç ısrar etmedim ben de, bıraktım uyumasın. Hele ki bu akşam yedi buçuk falandı uyuduğunda sabah beşte uyanırsa ben kendime sorarım, ne işin vardı uyuyaydın akşam diye... 

Diyeceğim o ki kafam çok dağınık olduğundan tatili uzun uzun anlatmayayım ama diyeyim ki mesela, hatta bir liste netliğinde: 

1. Eşimin kuzeni evlendi İzmir' de. Pek de güzel bir düğün olmuş fotoğraflardan gördüm ben. Zira bizim kuzu orkestranın açılışı ile ödü eleği patlayaraktan ağlama krizine girdi ve bir daha salona dönemeyip geceyi arabanın arka koltuğunda kucak kucağa tamamladık. 

2. Aile sofralarında teyzemin marifetli ellerinden uzun keyifli kahvaltılar edildi, organik reçeller, pekmezler, bilimum börek çörek ne varsa yendi.

3. Hayatımda ilk kez netten tanıştığım ve kendisini de ailesini de kalemini de yüreğini de çok sevdiğim, çok güzel (ay şimdi kızar da güzel dedim diye) bir kadınla ve çok şeker ailesi ile hatta langırtları ile kısa ama ne kadar sürse de zaten kısa gelecek bir zaman geçirdim ve daha da çok sevdim her şekilde. Gizem yaratayım, kendisi sever gizemi :)) 

4. Lara' nın pekmezli ekmek sevdiğini keşfettim ve bir çamaşır selesi içinde yemek masasının üstünde oturmaktan hoşlandığını. 

5. Lara' nın kimi zaman babasının kucağından benim kucağıma gelmek istemeyişine içerledim, acıktığında ve uykusu geldiğinde güle oynaya kucağıma atlamasına da önce içerleyip (vay be menfaatçi kuzu, demek ki senin için aşk değil ihtiyaçmışım) sonra önemli olan sonuçtur deyip yine de sevindim. 

6. Doğup büyüdüğüm şehirde en samimi lise arkadaşımla yıllar sonra yüzyüze görüşüp yaşamlarımızın ne paralel geliştiğinden bahsettik, onun oğlu da Lara' dan 1 yaş kadar büyük.

7. Ne kadar büyüsem değil anne, anane de olsam annemin bana "hadi yat da uyu", "çorap giy şu ayağına", "yelek giy sırtına" ve "sen hala atlet giymiyor musun" diyeceğine bir kez daha ikna oldum. 

8. Loğusa sendromu mu desem, karakter mi desem, annelik mi desem bilemedim ama ota çöpe ağlama konusunda kendimi aşıp reklamlara bile ağladım. 

9. Anneliğim bolca eleştirildi kimi zaman sözlerle kimi zaman bakışlarla; karşılarında aslanlar gibi durdum her koşulda ama içimde hala sorguluyorum laf aramızda... 

Daha neler yazarım ben aslında ama (hatta yazarım da ilk fırsatta, belki bir ay belki bir gün sonra) daha gidip uyuyacağım da gece mesaisine filan kalkacağım (şöyle bir okudum da imla hatası filan var mı diye samimiyetle söylüyorum tatili anlataydım daha kısa sürebilirdi sanki :))