Eski havlularla işkence seremonisi

Size göre tembel bir blogger olabilirim, oradan bakınca öyle görünüyor biliyorum (savunmadayım bir dakika kesmeyin) ama kendime ayıracak beş dakikam bile olmuyor ki gün içinde, doğal olarak da yazamıyorum. Akşam Lara uyuduğunda da değil bilgisayarı açıp yazı yazmak ağzımı açıp konuşmaya mecalim kalmamış oluyor. Henüz yürümüyor dikkatinizi çekerim, emeklemiyor da üstelik uslu bir bebek ama beni yönetiyor işte yine de :) Hani doktoru sormuştu bana ne zaman işe dönüyorsunuz diye; dönmüyorum dediğimde de gülerek hadi bakalım demişti. Ben anladım onun ne demek istediğini ama sanmayın ki şikayet ediyorum. 

Aslında anlatacak bir sürü şey var hatta bu ara yine uykularımdan çalıp yarım kalan bir işimi bile bitirdim ki onu göstermeye geldim zaten. Ama önce en önemli haberi vereyim: Diş. Hem de iki tane. 

22 Kasım ve 23 Kasım şeklinde tarihe not düştük. Şimdi sürekli üst damağını kaşıyor.

Deli gibi emeklemesini bekliyoruz sülalecek, sürekli her telefonda soruyor anneler babalar emekledi mi diye. Ama bizimki bugün daha farklı bir yöntemle yol almayı keşfetti; bence daha da emeklemeyi denemez. Zaten sevmiyor yüzüstü durmayı... Bir elindeki armut dilimini iki dişi ile kemirirken diğer elindeki silikon kaşığı da tehditkar bir şekilde sallayaraktan televizyonda başlayan reklamlara doğru popo üstü hoplaya hoplaya 1-1,5 metre kadar ilerledi...  Ki ben de bu şekilde emeklememişim bebekken...  

Babam sürekli soruyordu, "konuşmuyor mu daha yahu? " 

Yok hala konuşmuyor sadece mammmma, babba, agge(bence anne), dedde, mmmmmm diyebiliyor. Bir de hayatta yazamayacağım uzun heceler. 

Yarın tam 9 aylık oluyor. Nasıl geçti gerçekten anlamadım ama her geçen gün daha keyifli hale geliyor izlemek. Yemediği tek şey tavuk şu anda yasaklılar dışında, o da hala güvenip alamadığımdan. Onun dışında her şeyin tadına baktı sayılır. 

Yirmi dört saatim Lara ile geçiyor ve henüz tek başına oynamayı da pek sevmediğinden beni de kendi uzantısı gibi algıladığından sanırım, hobiler de yalan oldu. Hani atıp sallıyordum hobili anne olurum filan diye ya büyük konuşmuşum şimdilik. Bence uzunca bir süre sadece anne olmayı becerebilirsem alkışlarım kendimi. 

Yine çok uzatmadan neden yaptığımı bilmediğim ama bitirmek için aylardır en ufacık fırsatı bile değerlendirdiğim çünkü ortalıkta sürünmesinden bunaldığım DIY huzurlarınızda: Banyo paspası :)

Hep o eskiyip sertleşen havlular yüzünden. Aslında eskidiklerini idrak etmem biraz zaman aldı. Uzun süre yumuşatıcıya uyuz oldum, işini iyi yapmıyor diye, sonra havlulara kusur buldum, adi bunlar diye.... Son durak idrak ettim havlular eskimiş olmasın şeklinde aydınlandım. O kadar çoklardı ki ve o kadar atmaya kıyamadım ki. araştırdım soruşturdum ne işe yararlar diye, sanırım haziran veya temmuzdu aylardan bunu gördüm. Görmez olaydım. Çok şık, çok pratik, çok kolay ve işlevseldi, aklımı çeldi. Başladım havluları tarif ettiği gibi kesmeye. Ama o kadar pis bir işti ki her yer iplik oldu bir süre. Sanki hiç işim yok, evde de hiç paspas yokmuş gibi... Üstelik tarif edilen gibi birleştirmeyi beceremediğim için çok daha fazla havlu ile çok daha küçük daireler elde ettim. 

Yaklaşık 9 tane standart havluyu iki santimetrelik şeritler halinde kestim-yırttım ve birbirine ekleyerek sardım ip gibi. 

Sonra bu şeritleri saç örgüsü gibi ördüm üçer üçer. Gerçekten deli işi... Bu arada ipler dökülmeye devam... 

Ördüğüm şeritleri tekrar sardım diktim ve ortaya bu çıktı. Bir sürü birleştirme versiyonu denedim, bir tane büyük daire, iki büyük iki küçük, büyükten küçüğe üç tane. En son buna karar verdim çünkü yıkama temizleme işi de bu şekilde daha pratik olacak. Çok matah bir iş olmadığı gibi deli vaktimi aldı, zaten temizlemeye fırsat bulamadığım evi daha da pisletti. Ama yarım bırakamadım bitirdim işte. Kullanır mıyım bilmiyorum ama göstermesem olmazdı dimi :) 

(Yalnız yaparken öyle sıkıldım ki anlatamadım bile gördünüz mü) 

Çok Önemli Not: Ola ki yapmak istersiniz, ne bileyim gözünüze güzel gözükmüştür, sizin de bir sürü havlunuz vardır eski; arayın da vazgeçireyim sizi. 

O kadar önemli olmayan kişisel tespit: Kontrol etmek için okurken sıkıldım yazıyı iyi mi, ya bu iş beni gerçekten bu kadar daraltmışken inatla sürdürüp bitirdiğim için şu an gerçekten takdir ettim kendimi. 

En son karar, bir nevi hedef (yani hayal): Bundan sonra daha kısa sürede tamamlanacak daha hedefe yönelik çalışmalar yapıp daha sık yazmaya karar verdim :)