Havadan sudan gevezelikler, bir takım Lara' lı haller

Aradan aylar geçmiştir ve bir kısım halk için ülkede herşey süt limandır. Mazi unutulmuştur. Gezi bir park, Soma bir ilçe, AKP bir iktidar partisi, RTE şimdilik cumhurbaşkanlığı hatta devlet başkanlığına hazırlanan bir başbakandır. Bir başka kısım halkın ayarları ise feci halde bozulmuş, normal anormal herşey birbirine girmiştir. 

Anne baba bu süreçte zaten televizyona küsmüş olup evde sadece günde iki saat Caillou ve Pepe isimlerinde ılımlı ve güya sevimli, en büyüğü sanırım 5 yaşındaki kahramanların hikayeleri reyting yapmaktadır (Pepe şarkılarından bahsetmek bile istemiyorum). İşte bu koşullarda babanın, iş değişikliği vesilesi ile bir süre evde kalıp bebe ile her sabah parka gitmesi ve ardından gece gündüz çalışmaya başlaması sonucu sendromuna sendrom ekleyen bebe, evde tek hakimdir. Zaten ziyadesiyle duygusal ve hassas olan balık bebesi, bu süreçte fazlasıyla dudak bükme, gözleri dolma, sürekli uyumak isteme ama hemen vazgeçme, evden çıkmak istememe huyları yanında anı anına uymayan psikolojik dalgalanmalar yaşamakta ve annesini duygudan duyguya sürüklemektedir. 

Misal bir gün öğle uykusundan uyanırken makarnaaaa diye içli içli ağlamaya başlamış, tez makarna pişirmeye koşan biçare ananın arkasından bu sefer de kucağıma gel diye hıçkırarak ters köşe yapmıştır (Kucağına al demek istiyor tamam panik yok). Kucağa alınan bebe ama makarna yapacaktım yavrucum sözlerini hiiç dikkate almadan bu kez de makarna istemiyoooo diye ağlamaya başlamış, hepten ne yapacağını şaşıran ana eee ne istersin o zaman deme gafletinde bulunmuştur. İşte o esnada bir an susup düşünen ve aklına, şükür ki isteyecek bir şey gelmeyen bebe tekrar ağlamaya başlamış ve biçare ana kendini menüyü saymaya çalışırken yakalamıştır. Konu tabi ki ne makarna ne çorbadır.

Artık iyice büyüdü Lara 28 aylık oldu. Herşeyi anlıyor ve sürekli anlatıyor, her şeyi birbirine karıştırarak ve işine geldiği gibi anlatıyor ama eğlencesi orada zaten; şarkı söylüyor, dansediyor, itiraz ediyor ve anında benim dediğim olacak mooduna giriveriyor.

Öte yandan uyumlu, huzurlu, sakin, tamaaam diyen, oyuna davet eden, türlü çeşit şirinlikler yapan, büyüdükçe kendini daha bir başka sevdiren, mimiklerine, ses tonuna her haline ayrı ayrı bayıldığım, giderek sevgisini göstermeyi öğrenen, kocaman sarılan, kucaklayan, sürekli bizi taklit eden bir şirine.

Şanslıyım ki her anında yanındayım, hoş bir yandan ince ince işe dönüş planları da yapıyorum ama hayırlısı... Birbirimize çok bağlıyız kabul ama bağımlı mıyız bilmiyorum, göreceğiz. Bu dönem Lara için kreşe alıştırma çalışmaları yapmak niyetindeyim. Türlü çeşit taktikler çalışıyorum, bir yandan da uyguluyorum ufaktan. Eğer her şey planladığım gibi giderse 2015 yılı ilk aylarında, Lara tam zamanlı kreşe başlar ve ben de iş aramaya başlarım diyorum ki ideal zamandır yılın ilk ayları iş aramak için bizim meslekte. Tabi memleketin hali nice olur, bu memlekette bu denli uzun vadeli planlar yapılır mı tartışılır.

Bu ara kendimce Lara ile evdeki son birlikte uzun günlerimizi yaşıyoruz ya her anımın keyfini çıkarmaya çalışıyorum. Evde resim, hamur, puzzle, lego, şarkı türkü, kitap bilimum faaliyet yanında bolca da çıkıyoruz dışarı; denize de gidiyoruz, kahve içmeye de, amaçsızca dolaşmaya da. Hele bir sohbetler ediyoruz ki tadından yenmez. 

Ama benim devreler hep yanık tabi, iş hayatı neydi, nasıldı, tekrar nasıl adapte olurum, olur muyum işte bunlar hep soru işareti şimdilik. Hayırlısı, onu da o zaman düşünürüz değil mi?

Gevezeliğimi değerli sanatçı Bebbenin duygusal bir çalışması ile noktalamak istiyorum kimbilir ne zaman görüşürüz bir daha:

Bakma bana öyleeeee seviyorsan söyle,..