İyi Bayramlar o zaman..

Çok gezdim bu ara çok. Yani belki sizce çok olmayabilir ama benim için çoktu. Bavul hazırla, bavul aç, çamaşır yıka, ütü yap, toplan dağıl derken en son İstanbul' dan döndüğümüzde geçen hafta "bayramda kılımı kıpırdatmam kim ne derse desin evdeyim" diye hallendim kendi çapımda ama dayanamadım yine işte. Anane dede Lara' yı görmeyeli 3 ay olmuş. O kadar hızlı büyüyor ve değişiyor ki, malum bayram, olmayacak gitmesek dedik yine ve yola çıkmaya niyetlendik hadi hayırlısı. Babaanne de bizde idi zaten. Bu bayram hep beraberiz gibi görünüyor. Hayırlısı :)

Koca 18 ay kolay mı?

Söz verdiğim üzre, kendi standartlarım için hiç de fena sayılmayacak bir süre sonra yine yazıyorum işte. Hayır yani takdir filan beklediğimden değil de neyse... 

Lara yürümeye başladı demiştim en son, artık koşuyor, ötesi koşarken söyleniyor. Ay ay ay gibi, bıy bıy bıy gibi ne olduğunu anlayamadığım ama tabi ki kendimce kendisine cevap verdiğim bir sürü başka bırlanmalar filan. 

Geçenlerde 18 ay kontrolüne gittik çok şükür her şey yolunda. Lara hiç hoşlanmadı bu kontrolden ve muhtemelen sesini duyurduğu kalabalık hastane ahalisi de ama oldu bitti neticede. Doktorumuz tatilden yeni dönmüştü keyfi pek yerindeydi uzun uzun konuştuk;

Annikabi :)

Anlatacak bir çok şey birikti. Anlatamadıkça birikti anlatamadıkça birikti işte bugünlere kadar geldik. Şimdi nereden başlasam diye tırmalıyorum. 

Tabi ki hayatımın öznesi Lara, sonra yeni arkadaşlarımız, benim arada yapmaya çalışıp yapamadıklarım, hobiler, niyetlenip niyetlenip cesaret edemediğim işler, okuduklarım, gezmelerimiz ama bu kez uzun uzun anlatmak yerine kısa kısa yazayım diyorum bakalım becerebilecek miyim. 

1-2-3 başla : 

Efendim tedbirli temkinli kızımız Lara 20 Ağustos günü itibariyle İstanbul' da teyzesinin evinde desteksiz yürümeye başladı, en önemli haber bu. Zaten an meselesi idi biliyorsunuz ve hiç beklemediğim bir anda, bir de baktım zamanı gelmiş; elinde parmağım olmadan, kollar havada, parmakların hepsi açık, kırıta kırıta gidiyor ayna karşısına. Aynaları çok seviyor malum, sürekli mimik çalışıyor, kendisiyle sohbet ediyor. 

Muzlu bebek kurabiyesi bahanesiyle bir bırlanma daha...

Yazın böyle oluyor işte. Vır vır da vır vır. Hoş bu yaz geçen yaz olduğu gibi klima karşısında geçmiyor. Evin yeni patronu sokak seviyor. Atta gidelim mi dememle kapının önünde. Dememe gerek yok hatta ara ara yokluyor kapının yanına gidip eh eh sesleniyor. Apartman boşluğunda sesinin yankılanmasını da pek sevdi; kapı açılır açılmaz başlıyor deneme 1-2 babından a-a, e-e söylenmeye.

Hala tv izlemiyoruz pek güzel. Kitaplar okunuyor pıtır pıtır(sonra bahsetmeye niyetliyim kitaplardan da), eve iş getirmiş eş çalışıyor tıkır tıkır ve derin bir sessizlik içinde lokum uyuyor mışıl mışıl. Tam biz uyumaya niyetlenirken uyanıyor ama kısa sürüyor uyanıklık (çok şükür) hemen dalıyor tekrar. Gündüz bir posta anne, akşam iş dönüşü de baba tarafından gezdirilen lokum, geceleri daha kolay geçiyor uykuya bu ara ama gece uyanmaları devam; en az iki, bazen dört beş kez ve sanırım nedeni süt. Bu aralar iştah pek olmayınca süte sardı, dönüp dolaşıp meme, gelip gidip meme.

Enne babba gaaaga !!!

Teyseler, ablalar, belki bir iki abi amca (emin değilim), hepinize iyi akşamlar, 

İyi ki bi darbe yaptım, bir yazı yazdım acık kendimden bahsettim üzerinden aylar aylar geçti, koca bir yaşı devirdim, az kaldı bir buçuk olucam bir daha söz hakkı verilmedi bana. Zaten adam gibi konuşamıyorum dışımdan, içim şişti anlatamamaktan. Çok önemli şeyler oluyor hayatımda, anlatmam lazım hemen hemen hemen. 

Balık burcu son derece duygusal, duyarlı, hassas ve tedbirli bir kişiliğim ben. Ayrıca aceleciyim de galiba. Biraz çekingen ve mesafeli olduğumu da söylüyor enne, haklı olabilir. Herkesle hemen samimi olmayı sevmiyorum, biraz düşünmem, incelemem, değerlendirmem lazım önce. Sonra içim ısınırsa yaklaşırım, hatta dokunurum konuşurum bile de anlayana tabi.