Koca 18 ay kolay mı?

Söz verdiğim üzre, kendi standartlarım için hiç de fena sayılmayacak bir süre sonra yine yazıyorum işte. Hayır yani takdir filan beklediğimden değil de neyse... 

Lara yürümeye başladı demiştim en son, artık koşuyor, ötesi koşarken söyleniyor. Ay ay ay gibi, bıy bıy bıy gibi ne olduğunu anlayamadığım ama tabi ki kendimce kendisine cevap verdiğim bir sürü başka bırlanmalar filan. 

Geçenlerde 18 ay kontrolüne gittik çok şükür her şey yolunda. Lara hiç hoşlanmadı bu kontrolden ve muhtemelen sesini duyurduğu kalabalık hastane ahalisi de ama oldu bitti neticede. Doktorumuz tatilden yeni dönmüştü keyfi pek yerindeydi uzun uzun konuştuk;

Annikabi :)

Anlatacak bir çok şey birikti. Anlatamadıkça birikti anlatamadıkça birikti işte bugünlere kadar geldik. Şimdi nereden başlasam diye tırmalıyorum. 

Tabi ki hayatımın öznesi Lara, sonra yeni arkadaşlarımız, benim arada yapmaya çalışıp yapamadıklarım, hobiler, niyetlenip niyetlenip cesaret edemediğim işler, okuduklarım, gezmelerimiz ama bu kez uzun uzun anlatmak yerine kısa kısa yazayım diyorum bakalım becerebilecek miyim. 

1-2-3 başla : 

Efendim tedbirli temkinli kızımız Lara 20 Ağustos günü itibariyle İstanbul' da teyzesinin evinde desteksiz yürümeye başladı, en önemli haber bu. Zaten an meselesi idi biliyorsunuz ve hiç beklemediğim bir anda, bir de baktım zamanı gelmiş; elinde parmağım olmadan, kollar havada, parmakların hepsi açık, kırıta kırıta gidiyor ayna karşısına. Aynaları çok seviyor malum, sürekli mimik çalışıyor, kendisiyle sohbet ediyor.