Emzik neymiş öğrendim (Bırakma günlüğü vol 2)

Şimdiiii son derece ukala bir şekilde, emzik de neymiş kardeşim, dedikten sonra neymiş anlatayım size de. 3 kuruşluk katkım olursa ne ala. Gülüp eğlenmek isteyen için, savaşa başlamak için, işte ne için niyetlenirseniz onun için. Öğrendim zira. Bir emzik fevkalade mikemmel bir rahatlatma nesnesiymiş, gergin bebeleri helva kıvamına getiren bir zevk aracıymış, dört dörtlük bir uyku arkadaşı ve annenin de en iyi dostuymuş. Ben gerim gerim gerilip seni yeneceeez emzik derken emzik de derinden ben de boş durmam icabınca intikamımı alırım dermiş de egosu tavan kötü kadın bunu duymazmış.



Duydum, duydum da ne oldu: İçimdeki çok sesli çok karakterli güruh boyuna bıdılıyor o günden beri, yani perşembeden beri işte. Ne gaddarlığım kaldı, ne evliyalığım, ne inatçılığım. Hepsini duydum kendimden. O büyük gün, emzikleri hırpaladığım günden bu yana emziklerin anısı da bizi hırpalıyor üstelik; ama en çok Lara' yı; beni de bundan hırpalıyor zaten.

Hayır merak etmeyin emziğe yeniden kucak açmış filan değiliz, bu kadar yol almışken aynı yolları tekrar yürümeye hiç niyetim yok hem Lara hem kendi adıma ama olanları anlatayım da aklında fikrinde emzik bırakma olan ebeveynler bir emzik bırakma hikayesi daha dinlesinler, hazırlıklı olsunlar. Bir nevi amme hizmeti!!!

İlk gün öğle uykusunu atladık malumunuz, bir avm koridorunda sonu sıçrayarak uyanma ile biten 10 dakikalık uyku ve gecesinde ağlamaktan şişerek geç vakitte (22:30 gibi)sızma. Gece uzun tabi, sürekli uyandı Lara ve her seferinde annesine seslenerek emizik istedi. Ama yorgunluğun da vermiş olduğu rehavet ile çok ısrar etmedi, hoş toplasanız 3 saat uyumuşumdur parça pinçik ama yine de ölmedim işte ertesi sabah 6:00 sularında pür Polyanna görevimin başındaydım.

Kahvaltı her zamanki gibi uzun süre masada kaldı geldi gitti tırtıkladı, yedi yemedi. Sonrasında ev yapımı dondurma yedi 2 çubuk, oyunlar, kitaplar, şarkılar, danslar, binbir türlü nümayiş ile geldik öğle uykusu zamanına. Ama doğal olarak uyumaya gitmek istemedi. Uykum yok dedi kısa ve net. Hiç ısrar etmedim ama bir önceki gün kendi seçtiği ve ismini de kendisinin koyduğu ördeği ile konuştum bol bol. Bu isim koyma hikayesi de kısaca şöyle :

- Annecim bu ördeğin adı ne olsun sence?
- Iııııı ııı .... Bilemedim.
- Beraber koyalım mı?
- Koyalım.
- Limon olsun mu? (Nasıl orjinal,ne kadar büyük bir hayal gücü eseri değil mi? Sarı ve limon... )
- Olmasın.
- Tamam olmasın, o zaman sen düşün karar ver ne olsun.
- Tamam.
Ve yaklaşık yarım saat sonra
- Gyeypuyt olsun mu?
- Heeey harika bir isim, tamam Greyfurt olsun.

Neyse aldım Greyfurt' u karşıma konuşuyorum işte. Lara emziğini özlüyor Greyfurt ve aslında haklı, çünkü onunla çok uzun zaman geçirdi. Anlıyorum ben Lara' yı ama artık büyüdü. Emzik bebekler içindir değil mi? Sen de biliyorsun. O kadar çok kullandı ki emziğini bozuldu emzik. Zaten Lara da vedalaşmak istiyordu da falan filan...

Yatağa gitmeye, normalde gittiğimiz saatten yarım saat sonra ikna oldu ama yine bir saat debelendik yakalayamadık uykuyu bir türlü; kalktık. Ki benim de niyetim biraz kestirmekti kuzu uyurken; çünkü normal koşullarda on kaplan gücünde olan sabır ve anlayış, uykusuzlukta yerlerde sürünüyor malum. Neyse olmadı işte. Bu arada ben Gyeypuytu sev-me-dim şeklinde bir ton azar da yedim.

Akşamı bulduk yine türlü çeşit arıza yöntemi ile. Nasıl gergin, nasıl full kapris ama haklı be yaw. Sigarayı bırakan yetişkinleri düşünsenize, üstelik uyuyamıyor da, bildiğin yorgun.

Akşamüstü markete gittik alışveriş yaptık; orada da bir yere yatıp tepinmediği kaldı ki hiç huyu değildir. Sadece bir şey alır o da genelde yoğurttur süttür. Benim ibre yavaş yavaş yükselirken hep sigarayı bıraktığım zamanları düşündüm yine ve toparladım.

Eve döndük, Momo' muz uğradı annesi ile, onlarla da sıfır iletişim kurdu neredeyse; zaten ana-kız zombiden halliceyiz.

Ve beklenen an özlemden delirdiği babasına kavuştu. Oynadılar, kudurdular, yemek yendi, şarkılar, danslar bitti geldik uyku saatine. Zorla gittik yine yatağa 21:00 gibi, ikna olmuş gibi yaptı.

Baba koltukta, ben yanında. Neler istemedi ki kalkmak için. En son havuç diye ağlamaya başladı ve ordan sonra koptu zaten film, havuç da havuç yarım saat ağladı ve resmen sızdı yine bu kez 21:30 gibi makul bir saatte. Yalnız bütün gece hiç uyanmadı normalde 6:30 gibi uyanırken yediye kadar da uyudu ve ben de aldım uykumu pek güzel.

Geldik 3. güne. Kahvaltı ardından biraz hopladık zıpladık ve ben türlü çeşit bahanelerle 15 gündür ertelediğim temizliğe giriştim o da Caillou ve saz arkadaşlarını küçük bir leğende yıkamaya, TV de açıktı malesef ama çok izlemedi yine de ve çok iyi oyalandı.

Uyku saatinden önce bir saat kadar da beraber oynadık yemek yedik ve bütün itirazlara rağmen yatağa ulaştık. İlk denememiz "donduyma yiycem sona uyuycam SÖZ" ifadeleri ile son buldu. Dondurmasını yedi, hadi dediğimde tamam dedi ama sırf söz verdiği için. Kesin yine uyumayacak diyordum ama hiç kalkalım demedi bu kez. Çok debelendi, çok konuştu ve bu kez de ağlama nedeni olarak dondurmayı seçti. İçli içli ağlayarak sızdı. 14:20 itibariyle. Ben de yemeden içmeden size laf yetiştirmeye koştum. Daha ne kadar sürer bilemem ama annemin söylediği ablamda bir ay kadar sürmüş bu durumlar, bende bilmiyorum durum neymiş; daha kısa sürdü ki herhalde (he he) hatırlamıyor.

Bu durumda emzik kaç bilmiyorum ama kötü kadın 3 oldu bence :)

Başka da söylemek istediğim bir şey yoktur hakim bey sanık sizindir.