Kreş günleri

Kreşte ikinci haftası Lara' nın. Haftada üç gün diye başladık ama iki haftadır 4 gün gidiyor salı hariç hafta içi her gün çünkü adaptasyon aşamasında hala.

İlk günden sonraki gün evdeydik birlikte; bir süre çıkmak istemedi, sanırım evi de özlemişti. Uyumak bile istemedi ama canı da sıkıldı sanki, ne yapacağını bilemedi. Öğleden sonra Elif' lere gidelim mi teklifime sevindi, çıktık; çok da keyifle oynadılar Momo ile hatta ilk kez bu kadar güzel oynadılar konuşa konuşa.

Çarşamba sabahı, "evde hiç sıkılmıyorum ki" diye başladı güne :) Yine ağlamamaya çalıştı kendince ama gergindi hep. Hazırlanıp çıkma zamanı geldiğinde de "hadi gidelim" demeye başladı ağlayarak; ya uzatmak istemedi gerginliği ya da gerçekten çok keyif aldı bir an önce gitmek istedi, bilemedim. Bu arada ben kendimi delice yormaya devam ettim, mutfak dolapları, buzdolabı, camlar, nerede incik cincik iş varsa yaptım.


Sonraki günler hep aynı şekilde çıktık evden, üzülüyordu, ama gitmek istemiyorum demiyordu; hatta "hadi gidelim"; "bir an evvel gitmek lazım" filan diyordu. Fakat geceleri sık sık uyanmaya başlaması, uyanınca bir daha uyumak istememesi, evdeki gergin ergen tavırlar, bir sıkı sıkı sarılıp bir itmeler zorlanıyordu elbet ve bu şekilde dışa vuruyordu kendince. Hep uzlaşmacı davrandım yine ve konuşturmaya çalışmadım, anlatmaya zorlamadım. Hatta sadece günün nasıl geçti diye sormak dışında okulla ilgili hiç bir şey sormadım. Oyunlar içinde anlatsın diye bekledim, kendisi dökülsün diye...

Bu haftasonu girince araya pazartesi pek bir zorlandı gitmek için. Yine itiraz etmedi ama bolca ağladı, kahvaltı hazırladım; ama okulda yemek istiyorum dedi, dokunmadı. Bu arada okuldan alma saatim pazartesi itibari ile 17:00 oldu kademe kademe arttırdık kaldığı süreyi. Sadece alırken ve teslim ederken bir miktar ağladığını onun dışında ağlamadığını ve uyumlu olduğu bilgisini de sürekli alıyordum öğretmeninden. Hatta evde uyumadığı kadar uyuyor, yemediği kadar yemek yiyor diye de seviniyordum. Benim motivasyonum da yükselmişti bu süreçte.

Ama ne olduysa çarşamba sabahı ilk kez okula gitmek istemiyorum dedi Lara, bu kadar zaman sonra. Ne yapacaksın ben işteyken dedim ağlamaya başladı. Anlat bana neden istemiyorsun dedim ama anlatamadı da. Endişelenmeye başladım içimde neden geri dönüş yaşıyoruz şimdi diye ama sonra dedim herhalde yeni bir çocuk başladı sınıflarına; Açelya da direk onunla ilgilenmeye başladı ve Lara da diğer arkadaşları ile beraber Gizem öğretmeni ile kaldı ve hoşlanmadı bu durumdan. Yeni başlayan grupta iki öğretmen var ve genelde ilk günlerini Açelya öğretmen ile geçiren çocuklar sonra sınıf ve diğer öğretmen ile kaynaşıyorlar.

Meğer durum daha farklıymış; bir anda o kadar çok kayıt almışlar ki sınıfı bölmek zorunda kalmışlar; sekizerli iki sınıf olmuş. Bir grup 15-24 ay; diğer grup da 24-36 ay (Bu arada tam 2,5 oldu Lara). Açelya küçüklerle kalmış ve Lara da Gizem öğretmenle beraber Şeyda öğretmenle. Hoş bu düzenleme daha çok hoşuma gitti ve yeni öğretmenini de çok sevdim ama bu kadar kısa sürede bu değişiklik ilk başta canımı sıkmadı değil. Açelya' nın yeni başlayan grupta sabit öğretmen olduğunu ve seneye değişeceğini biliyordum ama bu kadar erken bir değişiklik ben de beklemiyordum Lara gibi. Dün öğretmeni ile tanışıp kreşte kaldığımız süre boyunca hatta mezun olana dek Şeyda öğretmen ile birlikte olacağını öğrendiğimde rahatladım. Ve bugün Lara yine aynı şekilde gitti okuluna. Evet üzgündü ama ayrılacağımız için; ağladı yine ama öğretmeninin kucağına da gitti benim kucağımdan rahatlıkla. Her işte bir hayır vardır; olan hayırlıdır mantığı içinde kendimi tekrar motive ettim ben de. Belki de bir yıl boyunca Açelya ile kalsaydı o kadar bağlanacaktı ki sonrasında ayrılmak daha zor olacaktı.

Ben de bugün yine boş durmadım tabi, çalıştım çalıştım çalıştım. 17:30 da alacağım Lara' yı bugün de. Evde temizlenmedik delik kalmadı ama düzene soktum en azından; şimdiden sonra birazcık kitaplar, dikişler, keçeler, filmler filan...